Museo Etnolóxico Ribadavia

Museo Etnolóxico Ribadavia
Vista do patio interior do Museo

viernes, 31 de octubre de 2014

Outono Fotográfico 2014 no Museo Etnolóxico

Eduardo Teixeria no local social da Igrexa da Madalena

Como cada ano o Museo Etnolóxico colabora co Outono Fotográfico na coordinación en Ribadaiva dalgunha exposición fotográfica, este ano 2014 por inciativa da Fundación Vicente Risco e a Associção para a crição do Museu Eduardo Teixeira Pinto, pódese visitar no Local Social da Igrexa da Madalena de Ribadavia á exposición do fotógrafo portugués Eduardo Teixeira Pinto co título:"Aos ollos de Eduardo" desde o 18 de outubro até o 30 de novembro




HORARIO:
Martes a venres : 12:00 a 14:00 h.
17:00 a 19:00 h.
Sábados e domingos: 11:30 a 14:00 h.




Eduardo Teixeria no local social da Igrexa da Madalena



Na exposición móstranse fotografías en branco e negro nas que con exquisita sensibilidade se reflite a vida cotiá das xentes veciñas do fotográfo portugés, o que constitúe unha interesante achega antropolóxica a unha sociedade e a un tempo.





O fotografo Eduardo da Costa Teixeira Pinto (Amarante, 1933-2009), comenzou a súa carreira como fotógrafo en 1950, na empresa «Foto Arte», propiedade do seu pai e irmáns, e na que se mantivo sempre. Membro de sociedades fotográficas de Porto, Coimbra e Évora, obtivo, entre outros recoñecementos, o Premio Camões no ano 1960. Unha mostra do seu importante arquivo fotográfico está exposta no Museu Municipal Amadeo de Souza-Cardoso, na cidade de Amarante.








 Folleto da exposición "Aos ollos de Eduardo" do fotógrafo Eduardo Teixeira Pinto


lunes, 6 de octubre de 2014

Congreso de patrimonio etnográfico

 Entre o 9 e o 13 de outubro de 2014 terá lugar en Ourense o V Congreso de Patrimonio etnográfico, II Interncacional organizado por varias institucións e asociacións: Faculdade de Ciencias da Educación do Campus de Ourense-Universidade de Vigo, Centro de Cultura Popular Xaquín Lorenzo , Asociación Ben-Cho-Shey, Nova Escola Galega e a Sociedade Iberoamericana de Pedagogía Social, este ano co título: O afiado e outras técnicas artesanais de comunidades rurais.

 O Congreso preséntase como un foro de debate e participación con conferencias, mesas redondas, saídas de estudo, relatos de experiencias, proxeccións documentais, onde se poidan extraer conclusións para a posta en práctica de novos xeitos de coñecer, recuperar, valorar e transmitir o patrimonio común. Podedes consultar o programa completo neste enlace AQUÍ.


 O venres 10 de outubro ás 9.30 h. o director do Museo Etnolóxico, Xosé Carlos Sierra, participará na Mesa de debate: A memoria do oficio facendo unha disertación co título: Representacións e discursos patrimoniais dos oficios, deixámosvos aquí uns breves apuntamentos do que serán as súas reflexións sobre o fenómeno dos oficios e das prácticas artesanais:


"Achegármonos ao mundo dos oficios artesanais implica viaxar polo tempo e facelo dende unha dobre perspectiva: a do observador que constrúe as súas propias imaxes daquelo que lle resulta alleo e a do protagonista da realidade observada, que tamén interpreta a súa maneira a actividade que practica e as vivencias a ela asociadas. Observador e observado constrúen un mundo e o significan de maneira tan lexítima como parcial, porque todos, dunha forma ou doutra, contribúen a fixar unha idea do artesanal alonxada da historia e á marxe da mirada que sobre este fenómeno pode proxectar a etnoloxía.

Os oficios son o produto da diferenciación de unidades de produción e procesos de traballo destinados á elaboración de bens ou servizos. Non todas as tarefas configuran oficios nidiamente diferenciados e elo depende, en boa medida, do desenvolvemento técnico e das condicións sociais baixo as que se exerce cada actividade. Un oficio pode agrupar varias tarefas e unha tarefa concreta pode crear un oficio especializado para a súa execución.

Asistimos hoxe a un proceso caracterizado pola disolución dun complexo agrario, que transitaba da aldea á vila e desta á cidade. Un marco territorial integrado polas relacións de dependencia, interacción e subsidiariedade tecidas entre o espazo rural e o espazo urbano. O que separaba e aínda separa, nos planos social e simbólico, o campo e a cidade era (e é) precisamente o que lles confería (e confiere) a súa unidade estrutural.
Pero non podemos nin debemos asimilar esta situación a modelos do Antigo réxime, xa que a aldea, dende a Restauración finisecular do XIX, está subordinada ao Estado e ás estruturas e marcos territoriais sobre os que o Estado e o Mercado proxectan a súa hexemonía.
A aldea conxuga, como as crónicas etnográficas clásicas nos relatan, condicións de existencia, produción económica e relacións sociais “pecapitalistas” e “preindustriais” coas novas condicións industriais e capitalistas.

As relacións de produción capitalista penetraron en todo o corpo social do territorio e delas son subsidiarias tanto as formas “tradicionais” da existencia material e inmaterial como as que desenvolveron experiencias de industrialización".